پرنده ی مهاجر ....
ای پرنده مهاجر ....
سفرت سلامت اما...
به کجا می ری عزیزم
قفست تموم دنیاست
روی شاخه های دوری چه خوشی داره صبوری
وقتی خورشیدی نباشه تو همیشه سوت و کوری .
میگذره روزای عمرت روی جاده های خلوت
تا بخای برگردی خونه گم می شی تو باغ غربت .
واسه ما فرقی نداره هر جا باشی شب نشینیم .
دل من
دل من حالش خوشه اصلا بلد نیست بگیره
ولی خیلی تنگ میشه گاهی میترسم بمیره
اما بازم به خودش میاد و سوسو می زنه
باز حیاط خلوت سینمو جارو می زنه
می گمش تا کی می خوای عاشق بشی و بشکنی
به روی خودش نمی یاره
می پرسه با منی .
+ نوشته شده در ۱۳۸۷/۰۶/۰۷ ساعت توسط ..
|